Ragnhildur Þóra

allaveganna í þeim skilningi að hjartað pumpar, blóðið rennur og ég anda að mér 21% súrefni og út koltvísíringsblöndu með ca 16% súrefni. (já segiði svo að maður læri ekki e-ð í einkaþjálfaranámi)

Semsagt maskínan virkar enn, aðra sögu má segja um mig sjálfa. Getum orðað þetta þannig að það er ekki efst á ,,must do" listanum að lifa lífinu. Skemmtanalífið hefur verið sett á hold. Ekki frá þvi að það sé einhver forgangsröðun þarna í gangi. Veit samt ekki, ætla ekki að hafa of hátt um það. Enda á leið til DANMERKUR:) já og ef einhver spyr þá er ég færeyskur læknanemi.

Áfengi hefur ekki komið inn fyrir mínar varir síðan á afmælinu hans Haraldar hér forðum daga. Helgarnar hafa verið nýttar í svefn og endurnæringu, ræktina (bæði þessa líkamlegu og andlegu) ömmuheimsóknir frænkuhittinga og fleira í þeim dúr. Og alltaf kemur mér það á óvart hversu mikið kosý það er að sitja heima hjá gömlunum, skoða gamlar myndir og spjalla. Fullt fyndnar kellingar sem ég á þar. Ekki skrýtið enda ég komin af þeim;)

Dagarnir mínir eru endalausir, vinna skóli, vinna skóli, vinna og vinna aðeins meira. Svo helgarnar eru kærkomin orkusöfnun. Nú krossa ég fingur að komast inní hí eftir áramót. Sjaldan eða aldrei sem ég hef verið svona spennt fyrir námi svo það er bara gott, vona bara að ég finni mig í þessu. En hef þó allan vara á, því eins og ég er þá veit enginn hvar ég mun enda.

Í dag fékk ég þær sorgarfréttir að hún Anna Stella mín er búin að framlengja dvöl sinni þarna fyrir norðan svo ég pantaði mér eitt stk flug til SVALBARÐA en þar mun ég eyða eins og tveimur vikum af árinu 2009 ekki slæmt það:)

Vildi bara láta vita af mér! vondandi að ég komi með e-ð málefnalegra næst!

Að vera svona einmanna umkringd öllu þessu fólki!?

Hef ekki tölu á því hversu oft ég hef reynt að setjast fyrir framan skjáinn undanfarna daga, koma einhverju niður. Reyna að greiða úr þessari flækju þarna uppi. Einhverra hluta vegna stoppa ég alltaf... ég veit alveg afhverju. 

Þið ættuð eiginlega að sjá mig núna, ég held ég yrði gott og ábyggilega mjög ,,skemmtilegt" rannsóknarefni í eigindlegar rannsóknir fyrir mannfræðinga. (Geri ráð fyrir því að það þurfi ekki mikið til að skemmta því fólki) Ég er ekki frá því að þeir myndu fá mikið útúr því að fylgjast með mér eins og í einn dag, skoða athafnir og viðbrögð og skapferli þessa nýju tegundar ,,mann"fólks. Hér sit ég á náttbuxum og í bleikri peysu, get ekki útskýrt hvað átti sér stað í kollinum á mér við kaup hennar, ekki beint þessi bleika týpa. Ég geng um tóma íbúðina eins og ég eigi lífið að leysa, nei ég er ekki að taka til. Ég er ekki að ná í nokkurn skapaðann hlut , ekki að athuga nokkuð, flýta mér eða bíða eftir neinu. Ég er bara að labba... Einstaka sinnum læðist fram bros en inná milli rennur tár, bara eitt lítið tár. Ég græt ekki, þetta er ekki gleðitár...... Get ekki útskýrt. 

Ótrúlegt hvernig þetta er með mig, um leið og læðist einhver lognmolla yfir líf mitt, já eða bara daginn minn verð ég ómöguleg. Þetta er ekkert nýtt, svona hef ég alltaf verið. Ef ég var ekki á ballettæfingum, var ég í handbolta. Einhvertímann datt mér í hug að læra á píanó, Þið getið rétt ímyndað ykkur hvernig það fór, ekki til músik í mínum kropp. Þess á milli stofnaði ég leynifélög, njósnarasamtök, hlaupaklúbba, dýrakirkjugarða, samdi Grease dansa, bjó til leikrit og svona get ég endalaust haldið áfram. Aldrei gat ég verið ein inní mínu herbergi að dunda mér, foreldrum mínum til mikillar armæðu. Ef enginn var að leika við (sem var mjög sjaldan) þurfti móðir mín góð að fylla í skarðið. Ef hún var ekki í hlutverki ömmunnar, sem við Stína dúkka (mikið er hef ég verið frumleg) heimsóttum í gríð og erg, var gamlan dregin í sundlaugar borgarinnar þá helst árbæjar eða laugardalslaug þar sem pabba var keyrt út í eeeendalausum rennibrautaferðum. Ég man varla eftir mér inni, flestar mínar æskuminningar eiga sér stað út í garði eða á nýja-róló. Þegar ringdi var drullumallað, í snjónum kepptust við að klæða okkur sem mest því auðvitað átti að búa til flottasta snjókall sem nokkurn tímann hafði litið dagsins ljós eða stærsta snjóhús bæjarins. í þau svo fáu skipti sem sólin lét sjá sig fengu spjarirnar að fjúka og það var sko hlaupið.......

Og svona er ég enn, vonandi örlítið þroskaðri samt:) Og þar sem það fittar ekki alveg inní normið og líklega litið hornauga á það að ég 21 árs dama færi út að leika mér í eina krónu eða hjóla um hverfið og syngja hástöfum með minni undurfögru söngrödd ,,ekki baun baun í bala". Já og bara enginn til að leika við. Er ég nokkurnveginn dæmd til að finna mér aðrar leiðir til að fá útrás. Ég er svo heppinn að vinna þannig vinnu að stórum af orkunni get ég hleypt út þar. Frímínútur, leikfimistímar, tröppuleikir og skólasund með öllum celebunum sem ég er að vinna með  Ekki ónýtt það! Afgangsorkan sem ég á svo eftir eftir 12 tíma vinnudag klárast í classanum útá nesi.  

Veit ekki alveg í hvaða bjartsýniskasti ég var, hérna fyrr í haust þegar ég var að skipuleggja haustið mitt og ákvað að vera í FRÍI um helgar!! Hvað í and.... á ég að gera við tvo heila daga?? (nei ég er bara ekki að grínast) Ég kem engu í verk, það versta fyrir fólk eins og mig sem þjáist af frestunarveikinni er frítími. Ég er klárlega best undir mikilli pressu. 

Tilfinning dagsins í dag er einmannaleiki, ég skil ekki einu sinni sjálf hvernig ég get verið einmanna. Ég er alla daga og alltaf umkringd fólki. 

 Jæja ætla að koma einhverju í verk svona áður en það fer að dimma aftur.  

Nei stelpur, ég ræð ekki við mig! Hvað er með allan þennan sjarma? Hvernig er hægt að vera brosandi hringinn heilan spinning tímal Hann má sko alveg kenna mér í skólanum í vetur Byrjar maðurinn svo ekki tímann á uppáhaldslaginu mínu, ég gat sýnt öllum hvernig mér var innanbrjóst hahahahah 

Já Ragetta litla er fundinn, sá hana á vappinu uppí Öskjuhlíðarskóla mikið var ég glöð að finna hana:) Ég sem hélt ég hefði skilið hana eftir i den dejlige Danmark.

Nýja vinnan!! vá hvar á ég að byrja?  Í dag er ég búin að fara í matreiðslu, þar lærði ég að búa til ávaxtasúrmjólk með músli. Já það þurfa sko allir að kunna. Sérstaklega móðurlausir gemlingar eins og ég. Eftir dýrindis morgunverð lá leið okkar í íþróttahúsið þar sem við fórum í bandý og ég sýndi einstaka hæfileika, enda ekki við öðru að búast:) Enn eitt dæmi afhverju ég á ekki að vera í kjól. Því næst frímínútur, lestur og stærðfræði og svo þessi yndislegi göngutúr í góða veðrinu. En allt þetta væri nú ekki merkilegt nema vegna þess að ég er svo heppin að fá að upplifa þetta allt með gemlingunum ,,mínum"

Búin að skila mömmu gömlu yfir í hendur síflullra og keðjureykjandi dananna, þar sem sólin skín enn og sumarið ætlar að halda áfram útí það endalausa. Get nú ekki kvartað að hafa fengið eins og viku framlenginu af frábæru sumri, ætla nú heldur ekki að fara að kvarta yfir því það hafi aðeins léttst í pyngjunni og á móti bæst ,,örlítið" við í fataskápinn.

 Og fyrst að við erum byrjuð... þá væri nú hálf hallærislegt að fara að kvarta yfir því að hafa setið á Nyhavn með íískaldann fadöl með gömlunni, borða dýrindismat í öll mál, sofa út. Fá sér alvöru kokteil á Mexibar jammmmí! Rölta um á strikinu, sjá amalíuborg og ekki má gleyma litlu Havfru-inni. Klárlega eitt að því merkilegasta sem ég gerði í þessari ferð:) hvað er málið með hana greyið? Mér finnst nú heldur ekki slæmt að hafa rifjað upp gömul kynni við dönskuna góðu, kom sjálfri mér og öðrum á óvart hversu flyvende ég er í henni. Hitt þá Morten og Sören alveg mestustu dúllur kaupmannahafnar. Klúðraði tækifæri mínu algjörlega að upplifa sólstrandarstemmara í dk. Að ógleymdum skíðakennurunum, hvaða dönum dettur í hug að gerast skíðakennarar?? nei bara svona pæla..... 

Náði að bulla endaust í þeim hversu mikil snilld væri að skíða í bláfjöllum (mennirnir að kenna í bæði svissnesku, ítölsku og frönsku ölpunum) en það er nú bara prump miðað við ísland! Afhverju þetta land heiti nú ÍSland nema bara vegna þess að við erum ALLTAF í kafi í snjó:)  hehe kannski maður rekist á þá á brettinu í vetur! 

Að krassa í stofunni hjá Hjalta og Völu var nú ekki svo slæmt heldur, enda tóku þau konunglega á móti mér, nema hvað? 

Mömmu gömlu er sárt saknað enda sú besta. Ótrúlegt hvað ég er lítil og meir móðurlaus ungi. Stelpan sem aldrei fær heimþrá. Gisti útum allar trissur á mínu yngri árum, ekki með miklar áhyggjur af mömmu, Sú sama og pantaði sér auglýsingu í bændablaðinu 11 ára gömul og var komin austur í breiðdal nokkrum vikum seinna. Bjó í norgegi eitt sumar 14 ára. Ákvað að flytja til danmerkur 17 ára gömul.

En þegar mamma stingur af úr hreiðrinu........ Ég skil þetta ekki 

Og það ekkert lítið.

Þetta er einn af þeim dögum sem fær mig til að skilja afhverju við erum hérna á þessari jörð, þetta er sama tilfinning og ég fæ þegar ég er stödd í útlöndum, annað hvort í einhverri gullfallegri borg, (og þær eru sko ekki fáar sem ég hef heimsótt, Barcelona, London, Kaupmannahöfn, Uppsala, Oslo, Strassburg, Vín, New York, París, Mílano, Lissabon váá talandi um heimsborgara:)) eða vakna uppá Miami og það fyrsta sem maður sér er south beach sól gleði og glamúr framundan, ég fæ þessa tilfinningu líka þegar ég er útí landi, ekkert lítið fallegt land sem við eigum, Uppá fjöllum hvort sem það er gangandi, skíðandi á bretti eða á sleða. Þegar ég fæ knús eða koss frá þeim sem mér þykir vænt um, á sumrin þegar sólin skín með öllu sem henni fylgir, sundi, bæjarferðum og sólböðum. Þegar ég eyði kvöldinu með stráknum sem ég er skotin í yfir einhverri mynd sem ég veit ekkert hvað er um því ég er svo upptekin að einhverju allt öðru og svo mætti lengi telja....

Þessi óhemju mikla hamingja stafar ekki að því að það er mánudagur og heil vinnuvika eftir hér á skattinum, góð ágiskun samt sem áður

Það virðist bara allt vera að ganga upp hjá mér þennan gráa en frábæra mánudag, í morgun er ég búin að:

- Vinna á skattstofunni (sem er afrek útaf fyrir sig)

- Kaupa mér miða til DK þann 26. ágúst næstkomandi, þar ætla ég að vera í viku, framlenga sumrinu mínu, vondandi. Fara í tívoli, ganga á strikinu, Versla frá mér allt vit og njóta dönskunnar:)

- Koma mér inní einkaþjálfaraskólann, með því að hringja hvippinn og hvappinn, senda e-mail og ganga á eftir umsókninni.

- Fara og panta Cintamani vestið sem ég er búin að horfa í fjarska núna í rúmt ár og aldrei leyft mér að kaupa, sökum fátæktar.

- Redda mér vinnu í Öskjuhlíðarskóla í vetur í 5 mín samtali:) horfi brosandi fram í veturinn sem var án efa farinn að vefjast örlítið fyrir mér, enda er ég ekki mikil myrkur manneskja og vil helst hafa sumar allan ársins hring. Ég átti erfitt með að sja fram á það að vera á skattinum í ALLAN vetur, það hefði ekki verið til að bæta mitt geð. ( Þó svo að fólkið sem ég er að vinna með hér sé ekkert nema frábært) En tilhugsunin um að eyða haustinu með ungunum mínum toppar allt.

- Á sömu mínútu og ég var að tala við Skólastjórann fékk símtal frá mömmu eins uppáhalds úr Lauglandi og var hún að bjóða mér vinnu með orminn sinn í vetur:) Atvinnulaus verð ég allaveganna ekki. Svo eru það sambýlin mín sem ég er ekki tilbúin að klippa á strenginn hjá!

- Bloggaði 2svar í dag, fátt sem róar mig meira en að koma hugsunum á blað, svo það er annað hér fyrir neðan:)

Já það er sko hægt að vera hamingjusamur á mánudegi hjá skattinum:) Nú vantar mig ekkert nema einn já eða tvo unaðsmenn sem nenna að hanga með mér svona annað hvert kvöld í vetur má meira að segja vera 3ja hvert:) til að detta í spún og hver veit nema að rúlla í sleik!

Eigið góða viku

Ragnhildur